İki günden beri bahçemizde minik misafirlerimiz var. Bu misafirleri dün kardeşim sayesinde tanımış oldum. Bir anne kedi ve dört tane yavrusu. Bugün dışarıya çıkacaktık. Gitmeden evvel bir bakalım dedik şu minik dostlarımıza. Hepsinin keyfi yerindeydi. Hatta anneleri uzaktan uzaktan sineye çekilerek her hareketimizi gözetlemekle meşguldü. Sonra evden ayrıldık.
Akşama doğru eve varacağımız zaman babama,garaja girmeden evvel dikkat etmemizi söyledim. Çünkü her an karşımıza bu minik misafirler çıkabilirdi. Garaja yavaş yavaş arabayla girerken biz,bir de ne görelim! Sevmeye kıyamadığımız yavru kedilerden bir tanesi girmiş olduğu arabanın altında ezilerek ölmüş. Apar topar indik toplandık başına kedinin. Dokunduk ve öldüğünü anladık. O kadar üzücü bir şey ki. Bir şeyin üstünden geçiyorsan bile durdurup arabanı bakarsın dimi ben neyin üstünden geçtim diye. Bilmiyorum. İnsanlık nereye gidiyor. Merhamet duygusunun bizlerde ne kadar mühim bir duygu olduğunu bugün bir kez daha anlamış oldum. Keşke herkesin içinde bir gram olsa şu merhamet! Ben daha garaja girmeden temkinli davranıp uyarıyorum ki herhangi bir hayvan kazaya uğramasın. Ama umursamayanlar bakma tenezzülü bile göstermeden ardında bırakıp gidiyorlar bu ezip geçtikleri hayvanları.
Lütfen daha dikkatli bilinçli olalım. Arabalarınızın altına, tekerleklerinizin jantlarına herhangi bir hayvan dinlenmek ya da uyumak için girebilir. Temkinli olalım. Onlar da bizlerle aynı toplumu paylaşan canlılar. Böyle bir durumla bu yıl yine karşılaşmıştım. Ve bunu sizlerle de paylaşmıştım. Bugün yine aynı şeyi hissettim. Çok üzüldüm. Bu yavrulardan en sağda olanı, kardeşlerinin arasında şimdi yok ne yazık ki. Hayvan barınağına götürme fikri var aklımızda ama sadece yavruları mı alırlar yoksa annesini de alırlar mı nasıl olur hiçbir fikrim yok.