1 ŞUBAT ANISINA

Aslında çoktan 2 şubata girmiş bulunmaktayız ve ben bu yazım için 1 şubat anısına diyerek başlamış bulunmaktayım.

Bugün benim için en en anlamlı bi gündü. Neden mi? Çünküü minik sarı civcivimiz Eymencik bizi ziyarete geldii. Eymen teyzemin oğlu olur. Aslında minik dediğime bakmayın siz,her yıl geldiğimde bir yaş daha büyümüş oluyor ve şu an 2,5 yaşında. En yerinde duramayan,peşinden koşturduğu,sürekli istemediği şeyler de''olmas olmas ya da du du (dur dur)'' dediği bir yaştayız. Çocuk gelişimi okuyan biri olarak da onunla ilgilenirken, bir yandan da gelişim evresinin özelliklerini dikkate alıp gözlemleme fırsatım da oluyor. 

Bugün Eymen'le evin içerinde bir o yana bir bu yana koşup durduk. Yeri geldi onunla aynı boy seviyesinde oldum yeri geldi ses tonum adeta küçük bir çocuk sesine büründü,tabii bunlar en çokta onun hoşuna gitti.Ama inkar etmiyorum çocuk bakmak gerçekten zor bir şey.Akşam saatlerine doğru benim pilim çoktan bitmişti ama minik Eymen için aynı şeyleri söylemem tabiki de mümkün olamaz😅 Oturduğumu görünce elimden tutup ''Ge ge'' (gel gel) diyor sonrasında bir bakıyorum saklambaç oyunun içerisindeyiz.😊 Bana göre bir çocuğun en kıymetli ya da altın çağı 0-6 yaş arası geçirdiği dönem. Zaten gelecekte barındıracağı karakter özelliklerinin temellerinin atıldığı en kritik yaş evresi olmakta. 

Yani benim 1 şubatım böyle geçti iyi ki de böyle geçti..