Cumartesi Akşamına: Oscar Tiyatro Oyunu

 

Sevgili okur; bu yazım gecikmeli bir cumartesi akşamına dair olacak. Ekim ayında başlayan tiyatro sezonu için ilk açılışı bir ay öncesinden aldığım biletle yapmış oldum. Sayılı günler çabuk geçti ve cumartesi günü geldi. Günün son seansına aldığım biletimle tiyatro oyununun sergileneceği yere yola koyuldum. Genellikle tiyaro oyunlarında akşam vakitlerini tercih etmemin en büyük sebebi: şehrin kalabalığının ve hızının yavaş yavaş dinlenmeye çekilmesi. 

Seçtiğim oyunun adı Oscar. Bu ay için bana yakın olan sahnede çok fazla oyun da yoktu. Seçeneklerim arasında düşündüm ve bu oyunu seçmeye karar verdim. Oyunu izledikten sonra da iyi ki bu oyunu seçmişim demenin mutluluğunu yaşamak pek keyifliydi.

Oyun iki perdeden oluşuyor. Fransız aktör, yönetmen ve oyun yazarı olan Claude Magnier kaleme almış. Karakterlerden Mösyö Bernard zengin bir iş insanıdır. Şımarık, özgür ruhlu, sevimli kızı Colette’nin mürvetini görmek ister. Ancak Mösyö Bernard’ın bilmediği bir şey vardır: Colette, babasının şöförü Oscar’a aşıktır. 

Mösyö Bernard’ın yanında çalışan Christian isimli genç adam, bir gün patronunun kapısını çalar ve hem kızıyla evlenmek hem de şirkette terfi almak istediğini söyler. Mösyö Bernard, karısının ve kızının kendisini ikna etmesiyle olan bitene razı gelmeye mecbur kalır fakat ortada bir terslik vardır. Colette’nin ve Christian’ın işleri pek istediği gibi gitmez. Olaylar birbirine karışmaya başlar ve ne Christian doğru kızı istemektedir ne de Colette doğru adamla evlenmek üzeredir. Tüm bu karmaşanın tam ortasında kalan Mösyö Bernard delirmenin eşiğine gelir ve karmaşıklığı gidermeye çalışır.

Cumartesi akşamına hoş bir tebessüm konduran, oyuncuların performanslarıyla iz bıraktığı harika bir oyundu. 

My Happy Marriage

 

My Happy Marriage, Japonya 2023.

Saimori Miyo, babasının ilk evliliğinden dünyaya gelen tek çocuktur. Annesini küçük yaşta kaybeden Miyo, sevgisiz bir evliliğin çocuğu olmanın bedelini babasından ilgi görmeyerek yaşamaya mahkum bırakılır. Aradan pek bir zaman geçmeden babası eve başka bir kadın getirir ve onunla evlenir. İkinci evliliklerinden de bir kız çocuğu dünyaya gelir.

Üvey annesi ve kız kardeşinden eziyet ve hakaret görerek büyüyen Miyo, yaşadığı evinde hizmetçi konumundadır. Her şeye boyun eğmek zorunda kalan Miyo’nun kendi ailesinden miras kalan psişik güçlerinin olmayışı, onun hor görülmesine daha da çok sebep olur.

Babası, Miyo’nun bir yüzbaşı olan Kudo ile evlendirilmesini uygun görür. Hiçbir söz hakkı olmayan genç kız, hor görüldüğü o evden taşınarak soğuk bir karakteri olmasıyla şehirde nam salmış yüzbaşının evine gider.

Onu bekleyen yeni hayatınıda da mutsuz olacağını, hor görüleceğini düşünen Miyo tam aksine sevgi, mutluluk ve huzurla tanışacaktır.

Dram, fantastik, romantik türdeki filmin aynı isimli animesi de vardır.

İnsanların Dünyası | Antoine De Saint - Exupery

 

İnsanların Dünyası, Antoine De Saint Exupery.

Saint Exupery’nin kendi hayatından anılarını öykülere çevirdiği kitabı. Yazar; And Dağları ve Sahra Çölü’nde yaşadığı maceraları en gerçekçi ve açık haliyle okura sunuyor.

Posta uçağının arıza yapması sonucu Sahra Çölü’ne iniş yapmak zorunda kalan pilot ve arkadaşının kurtuluş macerası ve burada geçirdikleri süre zarfında hissedilen çaresizlik duygusu, susuzluk, umutla umutsuzluk arasındaki gelgitler okura öyle bir yansıtılıyor ki okuyucu sanki o anın içindeymiş gibi hissediyor. 

İnsanların Dünyası kitabı adından da anlaşılacağı üzere her insanın kendine ait bir dünyasının ve kendi hikayesinin olduğuna vurgu yapıyor.

"İşte dünya hem ıssız hem kalabalık bir yer."

"İnsanın ülkesi kendi içindedir."

"Dünyadaki tek gerçek lüks, insan ilişkilerindeki lükstür."

"İnsanlar zamanın nasıl geçtiğini fark etmezler, bir rahatlık içinde yaşarlar. İstediğimiz yere varıp da sıcak meltemlerin ağırlığı üzerimize çöktüğünde anlarız ancak zamanın geçtiğini."

"Bulutlardan çıktıktan sonra sizi karşılayan o yalın, o sakin dünya yeni bir anlam kazanır, bu sessiz güzellik bir tuzağa dönüşürdü."

"Göklerde ve çöllerde geçirilen zamanlar, diğer insanların bulamayacağı fırsatlardır. Ancak tesadüfler insanları bir kez canlandırdığında hepsi aynı ihtiyaçları duyarlar."

"Ancak ortak ve çıkarsız bir amaç üzerinde, benzerliğimizle bir arada olduğumuz zaman rahat bir soluk alabiliriz. Deneylerimiz bize göstermiştir ki sevmek birbirini seyretmek değil, bir arada aynı yöne bakmaktır."

"İnsanlar hayat boyu biriyle yürür. Ama herkes kendi sessizliği içine gömülmüştür."

"Anılarım arasında en değerlileri arasam, hiçbir servetin sağlayamayacağı olanlardır kesinlikle."

 "Ölen bir insanla birlikte bilinmeyen bir dünya da göçüp gitmektedir."

"Uçmak insanlara verilen bir iştir. Dertleri de insanlara özgüdür. Pilotun işi gücü rüzgârlarla, yıldızlarla, gecelerle, kum çölleri ve denizlerdir."

M3GAN

 

M3GAN, ABD 2023.

Cady, karlı bir kış gününde ailesiyle tatile çıkan küçük bir kızdır. Yolculukları esnasında hava şartlarından dolayı babasının kullandığı araç kaza yapar; Cady, anne ve babasını bu tarijik kazada kaybeder.

Ebeveynlerinin ölümüyle içine kapanan küçük kız artık teyzesi Gemma ile yaşayacaktır. Gemma, bir oyuncak şirketinde robotik mühendisi olarak çalışmaktadır.  Günleri oldukça yoğun geçen Gemma, yeğeni Cady ile yeteri kadar ilgilenemediğini düşünmektedir. Eskiden üzerinde çalıştığı bir oyuncak robot projesini tekrar gün yüzüne çıkarıp yeğeni için yarım kalmış projesini tamamlamak ve ona arkadaşlık yapabilecek küçük bir robot tasarlamak ister.

Megan ismini verdiği robot, Cady ile duygusal bir bağ kurmaya programlanmış ve ona arkadaşlık etmek üzere tasarlanmıştır. Gemma çalışmaları sonucunda Megan’ı tasarlama işini bitirir ve yeğeni Cady ile tanıştırmaya hazırdır. Megan ve Cady’nin tanışması ve ilerleyen zamanlarda birlikte iyi vakit geçirmeleri Gemma’yı da mutlu hissettirir. Hayatları huzurla sürerken bir gün yakın çevrelerinde gerçekleşen bir ölüm, Gemma’yı Megan hakkında şüpheye düşürür. Bugünden sonra artık Gemma ve yeğenini korku dolu anlar beklemektedir.

Film; bilimkurgu, korku türündedir.

Japonya’dan Gelen Mektup

 

Merhaba sonbaharın son günleri, merhaba rengarenk yapraklar ve esen rüzgar, merhaba sevgili okur.

Önceki yazılarımdan birinde Japon arkadaşımdan sürpriz bir mektup geleceğini söylemiş olduğumu anımsıyorum. Bu mutluluğumu seninle paylaşmak çok iyi hissettirmişti. Her ne kadar ilçemdeki posta hizmetinden biraz endişe duysam da bu sefer sorun çıkmayacağına kendimi inandırmış; mektubumun postacı tarafından bana ulaştırılmasını dört gözle beklemiştim. Ta ki bu sabaha kadar.

Geçtiğimiz çarşamba günü arkadaşımdan bir mesaj aldım. Gönderinin ülkemdeki gümrüğe vardığını söyledi. Sonrasında günler geçti ve kapımın zilini çalan bir postacı olmadı. İnternette biraz araştırınca ve yurt dışı gönderileri hakkında binlerce şikayeti görünce moralim elbette bozuldu. Ülkemdeki posta servisinin hizmet kalitesini sorgularken buldum kendimi. Neden bir mektuba/kartpostala önem verilmiyor? Onu, bekleyen sahibine ulaştırmak neden mühim değil?

Dün akşam duyduğum endişeyi arkadaşımla paylaştım. Mektubun takip numarasına baktığımda gönderinin, evime yakın olan ilçeye kadar geldiğini ancak sonrasında daha uzak bir ilçeye haraket ettiğini gördüm. Müşteri hizmetlerini aradığımda -neyse ki telefonun diğer ucuna kibar bir hanımefendi çıktı- en yakın posta dağıtım merkezine gidip dilekçe vermem gerektiğini belirtti. Sabah nasıl uyandım, hazırlandım ve dağıtım merkezine gittim bilmiyorum. 

Orada öğreniyorum ki sistemde bir karışıklık olmuş ve bana gelmesi gereken mektup hâlâ dağıtım merkezinde bekliyor. İçerideki çalışanların da yardımıyla yaklaşık 204 lira olan gümrük vergisi ödemesini de yaptıktan sonra arkadaşımın gönderdiği mektubu alıyor ve oradan ayrılıyorum.

Mektup ve arkadaşımın yanında gönderdiği küçük sevimli hediyeleri çok anlamlı ve güzeldi. Dokuz yılı geride bıraktığımız bu arkadaşlıkta birbirimizi henüz yüz yüze görme fırsatımız olmasa da mektuplarımızla bir bağ kurduk. Dilerim bir gün mektup arkadaşımla yüz yüze tanışıp güzel yerleri gezme şansım olur. 

Mutlu ve mektuplu günler seninle olsun sevgili okur.

İstanbul Modern Müzesi, Beyoğlu Sokakları, Salt Galata ve Bazı Sergiler

 

Bir hafta öncesinden yakın bir arkadaşımla Beyoğlu’nda bir gezi rotası planlamıştık. Kısmet oldu ve bugün için planlanan gezimizi gerçekleştirdik. Öncelikle İstanbul Modern’e uğradık. Uzun süredir süren restorasyon çalışması çoktandır bitmiş; müze, sanat severlerle buluşmaya kaldığı yerden devam etmeye başlamıştı.

Çağdaş Sanat Müzesi olarak anılan yer; özgün sanat eserlerini barındıran ve günümüzü yansıtan özelliklere sahip birbirinden farklı esere ev sahipliği yapıyor. Modern sanat sevenler için güzel bir mekan. Fotoğrafladığım birkaç eseri buraya bırakıyorum.

"Üç Balon Yardımıyla Havalanan Piyano", Serkan Özkaya. Sanatçı, sanattaki ağırlık ve hafiflik kavramlarını bu eserinde hem mecazi hem de gerçek anlamda karşı karşıya getiriyor.

Müzede en sevdiğim ve ilgimi çeken yerlerden biri de bu alan oldu. Nuri Bilge Ceylan’ın daha önce gösterilmemiş fotoğraflarının sergilendiği kısım. "Başka Bir Yerde" ismiyle dünyanın çeşitli ülkelerinde yaşayan insanların fotoğraflandığı alanda her insanın gözlerine yansıyan farklı yaşam hikayesi, eserlere bakana gerçekçi bir şekilde yansıtılıyor. 

Son olarak müzeye perşembe günleri saat 10.00-14.00 arası girişler ücretsiz olarak sağlanıyor. Sabahın erken saatlerinde oraya varmış olmamızın avantajıyla çok az sıra bekleyerek içeriye girdik. Çıktığımızda ise uzun bir kuyrukla karşılaştık.

İstanbul Modern’den ayrıldıktan sonra Beyoğlu Sokakları’nda biraz gezindik. Müzenin tam karşısında yer alan Nusretiye Camii’yi ziyaret ettik.

Uzun ,yokuşlu ve arnavut kaldırımlı taşlı sokaklarda yürümek zorlaşsa da çevrede ilgimizi çeken binaları, karşımıza çıkan Galata Kulesi’ni fotoğraflamak da pek keyifliydi.

Yeşillerle çevrili Galata Kulesi’ne aşağıdan yukarıya bir bakış.

Yazıcızade Apartmanı.

Sokaklarda gezinirken dikkatimi çeken ve kadrajıma yansıyan bir kapı tokmağı.

Sonraki gezi rotamız Salt Beyoğlu idi. Buraya ilk gidişimdi. Giriş katta bir de kütüphane yer alıyor. İçeriyi gezindikten sonra orta kısımda sizi bir çizim alanı karşılıyor. Şüphesiz bugün en çok sevdiğim ve keyif aldığım anlardan biri bu yer oldu. Masanın üzerine bırakılan aydınger kağıdımızı aldık, yine masanın üzerinde bulunan renkli kalemlerle çizimler yapmaya başladık. 

Salt Galata’nın içinden birkaç fotoğraf karesi.

Bugün yaptığım çizimler.

Beyoğlu Kültür Yolu kapsamında karşımıza denk gelen birkaç sergiyi de ziyaret ettik. Benoit Kilisesi’nde sergilenen "Evrenin Sessiz Gösterisi" sergisi. Jules Verne’nin eserlerinden ilham alınarak yapılan eserlerden birkaçı.

Buradan ayrıldıktan sonra "Göz Alabildiğine İstanbul-Beş Asırdan Manzaralar" sergisine giriş yaptık. 

"İstanbul, asıl çehresinin hususî hatlarını teşkil eden Sarayburnu ile,  eski bir tarih içinden süzülerek, mazinin uğultulu denizi kenarında durmuş gibidir. Yüzü, sulara akseder gibi, tarihe dalar ve onun içinde yüzer." Abdülhak Şinasi, Fahim Bey ve Biz.

Farklı dönemlerde İstanbul’u yansıtan eserlerden birkaçı.

Beyoğlu sokaklarında kültüre , sanata doyamadığımız bir gündü. Havanın güneşli oluşu da gezimize ayrı bir güzellik kattı. 

Huzurlu ve mutlu akşamlar sevgili okur.

 

Kill Boksoon

 

Kill Boksoon, Güney Kore 2023.

Gil Bok Soon, bir şirkette çalışan ve kızıyla yaşayan bekar bir annedir. Genç kadının çalıştığı şirket sıradan bir iş yeri değildir. Erken yaşlarda suikast timi ve tetikçilerin yetiştirildiği bu şirkette kendisi de profesyonel bir tetikçidir. Aynı zamanda da şirkette yetişen genç nesle de öncülük ederek eğitimler verir.

Yapılan tüm bu yasa dışı işleri özel hayatına ve kızına yansıtmamaya çalışan genç kadının hayatı, aldığı görevleri başarıyla yerine getirmekle devam eder. Günleri böyle gelip geçen genç kadının şirketiyle sözleşmesinin yenileme tarihi yaklaşır. Karşılıklı talepler konuşulsa da genç kadının arkasından gizli işler çevrilmeye başlanır. Olup bitenleri iyi gözlemleyen Gil Bok Soon, kendi şirketi tarafından ihanete uğradığını anlar ve kızıyla birlikte hayatta kalma mücadelesi vermeye başlar.

Film; aksiyon, gerilim, suç türündedir.

Natalia Grace’in Tuhaf Hikayesi

 

The Curious Case of Natalia Grace, ABD 2023.

Barnett çifti; üç erkek çocuklu, varlıklı ve mutlu yaşama sahip bir ailedir. Aile, geçmiş yıllarda Natalia adında küçük bir kız çocuğunu evlat edinmeye karar verir. Barnett ailesinin iddialarına göre Natalia’nın hayatlarına dahil oluşu, kötü günleri de beraberinde getirecektir.

Natalia Grace, özel gereksinimli bir çocuk olarak dünyaya gelmiş; birtakım genetik rahatsızlıklar sonucunda cücelik sendromuna sahip olmuştur. Bedensel gelişimi de diğer insanlara göre fazlasıyla geriden gelmekte ve cücelik sendromu günlük yaşamını kısıtlamaktadır.

Barnett çiftinin yeni üyesi olan Natalia için söylenen ithamlar oldukça ağırdır. Aile üyelerini öldürme teşebbüsü ile suçlanan küçük kızın ayrıca göründüğü gibi çocuk olmadığını, bir yetişkin insan olduğunu iddia eden Barnett çiftinin; hukuksal sürecine konu olan bu olayın belgeselini hem gerçek karakterlerin anlatımıyla hem de video kayıtlarıyla izliyoruz.

6 bölümden oluşan tüyler ürpertici bu belgeselde Natalia, ihmal edilen küçük bir kız mıdır yoksa aileyi öldürmek isteyen yetişkin biri midir sorusunun yanıtını bulmaya çalışıyoruz. Bölümlerde anlatılanlarla birlikte aile ve Natalia hakkındaki gizli bilgiler de birer birer ortaya çıkacaktır. Belgeselin yeni sezonu ise Natalia’nın yaşadıkları ile ilgili olup onun tarafından bu yıl izleyiciye aktarılacak.

Gün batımı

 

Bu fotoğrafın bir adı olsaydı, "Gün Batımına Yakalanmak" olurdu. Fotoğraf bugünden. Eve dönmek üzere otobüs beklerken arkamı denize döndüğümde bu manzara ile karşılaşıyorum. Ve koşa koşa gün batımına yaklaşıp bir fotoğraf karesi yakalıyorum. Neyse ki arkamı döndüğümde otobüsüm çok beklemeden beni karşılıyor ve evimin yolunu tutuyorum. 

Gün batımındaki renkleri biraz da otobüs camından seyrediyorum. Gökyüzünden denize yansıyan renklerin meydana getirdiği müthiş manzaranın tadını çıkartıyorum. "An’ı yakalamak işte böyle bir şey " düşüncesi zihnimde dolaşırken gün içerisinde geri dönüş yapamadığım Japon arkadaşımın mesajlarını tekrar okuyorum. 

Mektup arkadaşlığı vesilesi ile tanıdığım, sadece mektuplarımızla bağ kurduğumuz bir arkadaşım. Bu yılın başlarında bana mektup göndermek istediğini söylemişti. Çok mutlu olmuştum. Çünkü çok uzun zamandır yurt dışından mektup ne alıyor ne de gönderiyordum. Zaten koronavirüsünün hayatımıza dahil oluşuyla severek gerçekleştirdiğim hobime ara vermek zorunda kalmıştım. Sonrasında esnekleşen kurallar, içime tekrar mektuplaşmaya başlama ümidi serpse de orantısız artış gösteren fiyatlar pes dedirtmiş ve bu hobimi uzun bir süre yapamayacağımı belli etmişti.

Bugün Japon arkadaşım bana bir mektup gönderdiğini söyledi. Önceki mektubunu deprem dolayısıyla gönderemediğini belirtti. Buna çok sevindim. Şimdiden heyecanla mektubumun sağ salim ulaşmasını bekliyorum. Bir yandan da yurt dışı kartpostal/mektup gönderi ücretleri ile igili araştırmalar yaptım ancak hiç doğru bir sonuca ulaşamadım. Ptt sitesinde bu konuya dair verimli bir bilgilendirme de yok. Elime ulaşan mektup/kartpostallarım dışında -posta şirketi tarafından- ulaştırılmayan onlarcasını düşününce bilgilendirmenin olmayışını da garipsemiyorum. 

Huzurlu ve mutlu akşamlar sevgili okur.

Kedi mi köpek mi? | Ağaç Ev Sohbetleri

 

Sevgili arkadaşımız Deeptone’un blogunda rastladığım Ağaç Ev Sohbetleri yazısının konusu pek sevimli geldi. Bu haftaki konu kedi ve köpekler üzerine. Onun bu konuyla ilgili yazısını okumak için buraya tıklayabilirsin.

Kedi mi köpek mi?

Çocukluğumdan beri hayvanları çok severim. Buna kedi ve köpekler de dahildir. Hatta öyle ki çevremde hiç kedi ya da köpek sevmeyen arkadaşlarıma içimdeki hayvan sevgisini aşılamışımdır. 

İkisinden birini seçecek olursam, buna yanıtım kedi olurdu. Hem köpeklere göre bakımı daha kolay hem de daha uysal olabilirler. Ve tabii daha fotojenik olmalarını es geçemeyiz. Ne zaman dışarda bir kedi ya da köpek resmi çeksem, kediler her zaman bu konuda bir adım daha önde olmayı başarıyor. Kadraja en güzel pozunu veriyor ve ardına bakmadan usulca dönüp gidiyor. Bu hareketlerini çok şirin buluyorum.

Ya da bazen hiç beklenmedik bir anda bir kedi yanında bitiveriyor. İstediğinin biraz ilgi, sevgi, şefkat olduğunu fark ediyor ve yavaşça yanınıza yaklaşmasını seyrediyorsunuz. 

Kedilerde en komik bulduğum şeylerden biriyse sizin onu görmediğini düşündüğü anlarda hareket etmesi; gözlerinizi ona çevirdiğinizde ise donmaya yani hareketsiz halde durmaya başlaması. Bu bana kedinin, insanla kendi arasında bir nevi oyun oynama biçimi gibi geliyor. 

Fotoğraf galerime bakınca kedi resimlerinin çokluğunu ve bendeki kedi sevgisinin nasıl ağır bastığını görebiliyorum. Özellikle İstanbul’un bazı ilçelerinde çok güzel kediler var. Balat sokakları, Sultanahmet ve Gülhane Parkı civarında birbirinden sevimli kediler vardır. 

Maid

 

Maid, ABD 2021.

Alex, şiddet ve geçimsizlikle dolu ilişkisinde küçük kızıyla birlikte mücadele veren bir annedir. Duygusal şiddet beraberinde fiziksel şiddeti de getirince genç anne, bir gece kızını alarak kaldıkları evden kaçış planını gerçekleştirmeye karar verir. Kızıyla birlikte yeni bir hayata başlamak isteyen Alex’in kendi ailesinden yanında duracak bir destekçisi bile yoktur.

İlk etapta sığınma evine yerleşen genç kadın, bir temizlik şirketinde hizmetçi olarak işe başlar. Lüks evlere temizlik yapmaya giden Alex, para biriktirip kızı için daha iyi bir yaşam şartı sunmak istese de birlikte olduğu eski kişi onları rahat bırakmaz; Alex’e kızının velayetini almak için dava açar. 

Genç kadın, kendi hayatıyla uğraşırken diğer yandan çok eskiden boşanmış olan anne babasının yaşamının yine kendi hayatına olan etkileri üzerine de mücadele eder.

Alex, kızının velayetini almak için hem çalışıp para kazanmak hem de bir zamanlar terk ettiği eğitim hayatını tamamlamak için kendi başına çaba göstermeye başlar. Ancak zorluklar ve inişli çıkışlı anlar, anne ve küçük kızını yalnız bırakmaz.

10 bölümden oluşan mini bir dizi. Sürükleyici ve gerçek yaşamdan kesitler bulunabilecek konusu ile izleyiciyi kendine bağlayan bir dizi.

Puslu ay ve eylülden geriye kalanlar

 

Eylülün son gününün gecesi. 

Gece yarısına yakın bir zaman dilimi. Kapkaranlık bir gökyüzünde beyazlığını siyaha bırakmış bulutların ardında gizlenen ay, kendini bazen gösteriyor bazense saklıyor. Bu bana çocukken oynadığım saklambaç oyunlarını anımsatıyor. Sahi, şu an saklambaç oynayan kaç çocuk kaldı acaba?

Dün yaşadığım şehir için kuvvetli yağış uyarısı verildi. Gece, gök gürültüsü ve şimşeklere eşlik eden yağışla ekim ayına da merhaba dedik. Puslu gecenin ardından başlayan yağış ise hâlâ devam ediyor. Ara ara yağmur sesine kulak veriyorum, cama vuran yağmuru camdan izliyor ya da pencereyi açıp yağmurun toprakla buluşan kokusunu soluyorum.

Sıcak ve nemli geçen bu yaz ayında birkaç bitkimi ne yazık ki kaybettim. Bunlardan biri de çok sevdiğim telgraf çiçeğimdi. Yeni ayın gelmesine yakın diğer bitkilerimin hem toprak hem de saksı değişimini yaptım. Tıpkı bizler gibi onların da yeniliklere ihtiyaçlarının olduğunu düşünüyorum. Bu yağmur ve serin havaların onlara daha iyi gelmesini umuyorum.

Nihayet ekimin gelmesiyle kültür-sanat etkinlikleri sezonu da başlamış oldu. Yeni sezon tiyatrolarını heyecanla bekliyordum. Bununla birlikte Beyoğlu Kültür Yolu Festivali de başlamış. Geçtiğimiz yıl katılma fırsatım olmamıştı, dilerim bu yıl birkaç etkinlik de olsa bazısına katılma şansım olur. 

Telefon galerimde bulunan çektiğim resimlere göz gezdirirken çevreye karşı duyarlı ve iyi bir gözlemci olduğumu da fark ediyorum. Çokça doğa fotoğrafı ve kedi fotoğraflamışım.

İşte kolaj haline getirdiğim o fotoğraflarım.

Huzurlu ve mutlu pazarlar.