Puslu ay ve eylülden geriye kalanlar

 

Eylülün son gününün gecesi. 

Gece yarısına yakın bir zaman dilimi. Kapkaranlık bir gökyüzünde beyazlığını siyaha bırakmış bulutların ardında gizlenen ay, kendini bazen gösteriyor bazense saklıyor. Bu bana çocukken oynadığım saklambaç oyunlarını anımsatıyor. Sahi, şu an saklambaç oynayan kaç çocuk kaldı acaba?

Dün yaşadığım şehir için kuvvetli yağış uyarısı verildi. Gece, gök gürültüsü ve şimşeklere eşlik eden yağışla ekim ayına da merhaba dedik. Puslu gecenin ardından başlayan yağış ise hâlâ devam ediyor. Ara ara yağmur sesine kulak veriyorum, cama vuran yağmuru camdan izliyor ya da pencereyi açıp yağmurun toprakla buluşan kokusunu soluyorum.

Sıcak ve nemli geçen bu yaz ayında birkaç bitkimi ne yazık ki kaybettim. Bunlardan biri de çok sevdiğim telgraf çiçeğimdi. Yeni ayın gelmesine yakın diğer bitkilerimin hem toprak hem de saksı değişimini yaptım. Tıpkı bizler gibi onların da yeniliklere ihtiyaçlarının olduğunu düşünüyorum. Bu yağmur ve serin havaların onlara daha iyi gelmesini umuyorum.

Nihayet ekimin gelmesiyle kültür-sanat etkinlikleri sezonu da başlamış oldu. Yeni sezon tiyatrolarını heyecanla bekliyordum. Bununla birlikte Beyoğlu Kültür Yolu Festivali de başlamış. Geçtiğimiz yıl katılma fırsatım olmamıştı, dilerim bu yıl birkaç etkinlik de olsa bazısına katılma şansım olur. 

Telefon galerimde bulunan çektiğim resimlere göz gezdirirken çevreye karşı duyarlı ve iyi bir gözlemci olduğumu da fark ediyorum. Çokça doğa fotoğrafı ve kedi fotoğraflamışım.

İşte kolaj haline getirdiğim o fotoğraflarım.

Huzurlu ve mutlu pazarlar.