Sevgili Dost #55

 

Sevgili dost,

Bilinmeyen bir mevsimde, bilinmeyen bir tarihte İstanbul sokaklarında kayboluyoruz. Şehrin kalabalığından uzakta yerler seçiyor ve rüzgarın ritmine adım adım ayak uydurup arnavut kaldırımlı sokaklarda yürüyoruz. Etrafımıza bakınıyoruz. İlgimizi çeken yerleri fotoğraflıyoruz. Sonrasında kısa bir yemek molası veriyoruz ve gezintimize kaldığımız yerden devam ediyoruz.

Vapur iskelesine varıyoruz. Gelecek vapura yetişmenin mutluluğunu içten içe yaşıyoruz ama bilmiyoruz ki gelecek olan vapur aslında gecikecek.

Bir yaşlı teyze ile ayaküstü sohbet ediyoruz. Vapurun gecikmiş olmasından yakınıyor, bense hoş bir tebessümle sadece onu dinliyorum. Sonra bir bakıyorum o da bana ufak bir tebessüm ediyor. 

Gökyüzündeki renkler gün batımına hazırlanıyor. Bak işte! Turkuazın altına sıralanmış renkler: sarı, turuncu ve güneş batınca da kırmızı. Bu manzarayı iskeleden izliyoruz. İyi ki vapur gecikmiş diye düşünüyoruz. Çünkü yol arkadaşımız gün batımı, yolculuğumuza eşlik edecek.

Beklenen vapur geliyor. Açık alandan kendimize hemen yer tutuyoruz. Vapur yavaş yavaş doluyor. Kaptan motoru çalıştırıyor. Etrafımızda uçuşan martılar vapurun hareketine onay verircesine sesler çıkartıp etrafımızda uçuşuyor. Ve beklenen vapur gün batımına hareket ediyor.

Little Bone Lodge

 

Little Bone Lodge, İngiltere 2023.

Şiddetli fırtınalı bir akşam iki suçlu adam, ıssız bir yerde bulunan üç kişilik bir ailenin evinin zillerini yardım istemek için çalar. Kapıyı açmak zorunda kalan anne eski bir hemşiredir. Genç bir kızı ve rahatsızlığı bulunan tekerlekli sandalyeye mahkum olmuş bir kocası vardır. 

Evin annesi, yardım isteyen iki adama evinin kapısını açar ancak temkinli olmayı da elden bırakmaz. Adamlardan biri yaralıdır ve yaralı olana ilk müdahaleyi yapar; gece vaktinde böyle fırtınalı bir havada başlarına ne geldiğini sorar. Aldığı yanıt kadını pek tatmin etmez ve her iki adama da güvenmez. İki suçlu adam evlerine girdikleri bu ailenin fertleri arasında bir tuhaflık sezer. Evin annesi, kızını bu yaşına kadar bulundukları bu evde büyütmüş, onu dışarıdaki hayattan ve insanlardan da izole etmiştir. 

Zaman ilerler, iki suçlu adam kendilerini ele verirler. Evdeki aileyi rehin almak zorunda kalırlar. Kendilerini güçlü konumda zanneden iki adam, fırtınalı gecede rehin aldıkları insanların ve bu gizemli evin sırlarını açığa çıkartırlar.

Suç, korku, gerilim türdeki film; izleyiciyi merakta ve heyecanda tutmayı başarıyor.

Kiki’nin Cadı Kargosu | Eiko Kadono

 

Kiki’nin Cadı Kargosu, Eiko Kadono.

Yazarın 1985 yılında kaleme aldığı eserinde küçük Kiki’nin, bir cadı olmanın gerekliliklerini yerine getirmesi üzerine evinden Koriko’ya yaptığı yolculuğu ve sonrasında başından geçenleri okuyoruz.

Kiki yanına aldığı kömür karası sevimli kedisi Jiji ile yeni maceralara yelken açmanın heyecanını yaşar. Hayali; denize kıyısı olan sakin bir kasabada cadı olmanın vazifelerini yerine getirmektir. Tam istediği gibi bir yer bulur ve Koriko’ya yerleşmeye karar verir. Burada şans eseri tanıştığı Fırıncı Osono Hanım, Kiki’ye uçan süpürgesiyle kargoculuk yapmasını teklif eder ve hatta ona kalacak bir yer bile sunar. 

Kiki, yaşadığı şehirdeki insanlara bir cadı olarak fayda sağlayacağı için çok mutlu olur. Diğer yandan onun evden ayrı kaldığı ilk zamanları kendi ayakları üstünde durması için de büyük bir fırsattır. Koriko şehrinde Kiki’yi birbirinden ilginç maceralar bekler. Cadı süpürgesi ve kedisi Jiji ile gökyüzünde maceralara uçar.

Kitabın içerisinde Akiko Hayaşi’nin sevimli çizimleri de Kiki’nin Cadı Kargosu’na eşlik ediyor. Kitap daha sonra Hayao Miyazaki’nin hayal gücünün sınırlarını zorlayan çizimleriyle buluşuyor ve ortaya muhteşem bir film çıkıyor.

"Aslında şimdi sen öyle söyleyince düşündüm de dünya çok eski zamanlara kıyasla çok daha aydınlık bir yer oldu galiba. Artık bir yerlerde mutlaka bir ışık yanıyor."

"Gerçekten bilmiyorlar değil mi? Aslında cadılar hiçbir zaman kötü şeyler yapmadı ki. Sıradışı şeyler yapmış olabilirler ama… İnsanlar anlayamadığı şeyleri hemen kötülüyorlar. Bunlar eskide kaldı sanıyordum."

"Kış giderek yaklaşırken soğuk rüzgarlar aralıksız esmeye devam ediyordu. Sokaklarda ağaçların solmuş kahverengi yaprakları rüzgar yüzünden çoktan dökülmüştü."

"Ne güzel bir his dedi! dedi, rüzgarın da yardımıyla bir sağa bir sola büyük kıvrımlar çizerek uçarken. Uçabilmek! Ne kadar da güzel bir şey."

Cumartesi Akşamına: Oscar Tiyatro Oyunu

 

Sevgili okur; bu yazım gecikmeli bir cumartesi akşamına dair olacak. Ekim ayında başlayan tiyatro sezonu için ilk açılışı bir ay öncesinden aldığım biletle yapmış oldum. Sayılı günler çabuk geçti ve cumartesi günü geldi. Günün son seansına aldığım biletimle tiyatro oyununun sergileneceği yere yola koyuldum. Genellikle tiyaro oyunlarında akşam vakitlerini tercih etmemin en büyük sebebi: şehrin kalabalığının ve hızının yavaş yavaş dinlenmeye çekilmesi. 

Seçtiğim oyunun adı Oscar. Bu ay için bana yakın olan sahnede çok fazla oyun da yoktu. Seçeneklerim arasında düşündüm ve bu oyunu seçmeye karar verdim. Oyunu izledikten sonra da iyi ki bu oyunu seçmişim demenin mutluluğunu yaşamak pek keyifliydi.

Oyun iki perdeden oluşuyor. Fransız aktör, yönetmen ve oyun yazarı olan Claude Magnier kaleme almış. Karakterlerden Mösyö Bernard zengin bir iş insanıdır. Şımarık, özgür ruhlu, sevimli kızı Colette’nin mürvetini görmek ister. Ancak Mösyö Bernard’ın bilmediği bir şey vardır: Colette, babasının şöförü Oscar’a aşıktır. 

Mösyö Bernard’ın yanında çalışan Christian isimli genç adam, bir gün patronunun kapısını çalar ve hem kızıyla evlenmek hem de şirkette terfi almak istediğini söyler. Mösyö Bernard, karısının ve kızının kendisini ikna etmesiyle olan bitene razı gelmeye mecbur kalır fakat ortada bir terslik vardır. Colette’nin ve Christian’ın işleri pek istediği gibi gitmez. Olaylar birbirine karışmaya başlar ve ne Christian doğru kızı istemektedir ne de Colette doğru adamla evlenmek üzeredir. Tüm bu karmaşanın tam ortasında kalan Mösyö Bernard delirmenin eşiğine gelir ve karmaşıklığı gidermeye çalışır.

Cumartesi akşamına hoş bir tebessüm konduran, oyuncuların performanslarıyla iz bıraktığı harika bir oyundu.