YOL

Çocukken günlük tutardım. Hatta yazıp da bitirmiş olduğum günlüklerim hala daha durur. 

Bu yazma alışkanlığımı sürdürüyordum geçen sene itibariyle. Ama bir süre sonra yazmayı bıraktım ve haliyle günlüğüm, kitaplığımda bekleme yerini almış bulundu.

Geçenlerde tekrar yazmaya başladım. Aslında pek gün içerisinde yaşadıklarımı yansıtmadığım bir günlük oldu bu seferki. Daha çok dertleştiğim, içimdeki duyguları ona yansıttığım bir defter oluverdi. Ara sıra bloğumda, gün içerisinde yaşadıklarımı kelimelerle buluşturup yazıya döküp yansıttığım bir  yer oluveriyor. 

Yazmayı, çizmeyi, bir şeyler karalamayı pek severim. 

Bugün kendim için güzel bir karar aldım bu arada. Bitirme projeme bireysel devam etme. Çünkü anladım ki ödevlerde ya da benzer şeyler de grup olunca bir sürü kapris  giriyor işin içerisine. Uğraşamam dedim bende.  Aslında iki haftadır aklımda olan bir şeydi. Bugün cesaretimi toplayıp hocama sorduğumda çok olumlu karşıladı düşüncemi.  Bu beni mutlu etti. 

Yürüdüğümüz yollar, bazen düz oluyor hayatımızı kolaylaştırıyor bazense engebelerle zorlaştırıyor. Yine de her şeye rağmen bolca şükretmeliyiz.