BİR ZAMANLAR

Hava o kadar güzeldi ki...

 Bugün ben de öğle aramda dışarıya attım kendimi. 

Bu yılın ikinci dondurmasını da yemiş oldum. Dondurmayı sevmeyen yoktur bence. Benim favorim maraş dondurması olur. Ama bazen limonlu bazen de bademli hatta kestaneli yediğim bile oluyor.

Çikolatalı pek yiyemem. Çilekli dondurmayı da. Çünkü her ikisine de alerjim var. Küçüklüğümden beri var bu alerji. Kakao ve türevlerine. Özellikle dışarıda biri çikolata gibi bir şey ikram ettiğinde geri çeviriyorum. Nedenimi belirttiğimde ise çok şaşırırlar. Alerjik bir bünyeye sahip olmak zor.

Çocukken de çok nazar değerdi bana. Gerçi ara sıra hala daha kötü bakışların üzerimde etkisi olmuyor değil. Bir de çocukken de çok yaramaz bir kız çocuğuymuşum. Barbie bebeklerle oynadığım kadar, mahalle maçlarında, 9 aylıklarda da eksik olmazdım hiç. Durumlar böyle olunca ufak tefek kazalar da davetiyesiz gelirdi. Hayatında hiç yaramazlık yapmayan bir çocuk yoktur ki zaten,değil mi? 

Bir de bir sürü misketlerim vardı. İrili ufaklı böyle. File torbanın içerisinde saklardım. Sonra bahçede oynardık misketlerle. Çok güzeldi çook...