Duygularımı yazarak ifade etmek iyi gelecek sanırım. Belki kendimi böyle teselli edeceğim. Bu sabah diğer sabahlara göre çok farklı uyandım. Ama bu hissettiklerim önceden içimde bir yerlerde olan duygulara çok benzerdi. Yani anlayacağın yabancı bir duygu değildi. Yıllar önce yine ansızın gelmişti ve bir süreliğine unutturmuştu. Bugün, tekrar hatırlattı kendini. Misafir olmuştu.
Geldi, ağırlandı ve gitti.
Hayatta hep yaşadıklarımdan, gördüklerimden, çevremde olup bitenlerden kendime bir pay çıkardığımı sanırdım. Ben sadece sanıyormuşum. Ama yanıldığımı anladım. Ben hiç ders çıkartmamışım meğerse. Kişinin kendi gönlü, düşünceleri saf olunca etrafındaki insanları da öyle sanıyor.
Bendeki bu değişim, çevremde beni sevenleri de etkiledi. En çok da öğrencilerimi. Sahte gülücükler saçamam etrafa sırf başkaları istiyor diye. Üzgünsem üzgünüm, mutluyken de mutluyumdur. Duygularımı rahatça yaşarım, kimseyi rahatsız etmeden.
Bu halime en çok da öğrencim Taner üzüldü. Öğretmenim bugün neden mutsuzsun dedi. Ve ardından komik komik mimikler yaptı. Tüm bu çabaları beni güldürmek içindi.
Dua ve sabır her şeyin ilacı.
ay iyisin böyleee değişme sen :)
YanıtlaSilZor zamanlar da geçecek inşallah, her şey Allah'tan. :)
Sil