Yaşam;
taş, kağıt, makas gibi. Şanslı olduğunu sanan, eline geçen şansla şanssız olduğunu düşüneni tek hamlede gözü kapalı eziyor.
İnsanlar, kendilerini ilgilendirmeyen meselelere yine kendilerini fazlasıyla kaptırmış durumdalar.
Anlaşılmaz bir karmaşıklık var. Doğal şeyler büyüsünü yitirmiş. Yapaylık revaçta. Yapay insanlar, yapay zekalar, yapay gıdalar ve nicesi...
Bu karmaşıklık çok normal ve sıradan bizler için. Ne de olsa içinde bulunduğumuz zaman şartları böyle olmayı gerektiriyor deyip, bu koca yalanın arkasına saklanmış buluyoruz kendimizi.
Sanırım doğallığımızı yitirmemize sebep olan en önemli etken; bize çok faydası dokunmuş gibi görünen teknoloji olmalı.
Yeni bir insanla tanışıyorsunuz ve size sorduğu üç sorudan bir tanesi sosyal medya hesabın var mı oluyor. Sahi sorman gereken daha önemli sorular yok mu gerçekten?
İnsanın iç güzelliğinden çok dış tarafına odaklanmış durumdayız.
Ne kadar haklısın kesinlikle katılıyorum sana..Teknoloji hem çok faydalı hem de çok soğuk mekanik ilişkiler oluşturuyor.Uzun süre görmediğim insanlarla sohbet etmek istiyorum mesela, herkes cep telefonuna gelen mesajlarla daha ilgili.Dışa değil içe, yapaya değil doğala ihtiyacımız var gerçekten. Sevgilerimle:)
YanıtlaSilEvet ya, ben de hayıflanırdım ona. Bir yere gidiyorsunuz sohbet etmeye ama insanların umrunda olan tek şey sosyal hesapları.
SilSosyal medyanın kölesi olmuşlar haberleri yok adeta...
Artı yönleri olsa da eksileri daha fazla, burası bir gerçek. Katılıyorum sana...
YanıtlaSilİnsanlar artı yönlerine daha çok odaklanmış durumdalar ne yazık ki...
Silah hayat böyle işte artık haklısın :)
YanıtlaSilMaalesef Deep
SilKesinlikle İlkay. İnsanları dış kıyafetlerine göre bile yargılar olduk artık.
YanıtlaSilResmen içimin kelimelere bürünmüş hali!
YanıtlaSilÖyle mii. *-*
Sil