SENCE ?

İnsanların çevresinde dostum,arkadaşım diyeceği birileri olmuştur ya da vardır muhakkak. Şu yaşıma kadar birçok arkadaşım oldu. İlkokulda,ortaokulda,lisede,üniversitede. Annem küçüklüğümden beri arkadaşlarımı doğru seçmem konusunda telkinlerde bulunur. Kimileri geldi geçti kimilerini ise ben sildim hayatımdan.

Arkadaş seçiminin kişinin kendi hayatını etkileyeceğine çok inanırım ben. Ama şu an hayatıma bakınca çevremde dostum diyebileceğim kimse yok. Son bir senedir kendi kabuğuma çekildim. Arkadaş konusunda biraz şansız olabilir miyim bilmiyorum. Çocukluğumdan beri kimle bir yakınlık kursam, en yakın arkadaşımı buldum işte desem sonradan biri çıkıyor ve en yakın arkadaşım dediğim kişiyi benden alıyordu. İnanır mısınız bu üniversite hayatımda bile oldu. Sorunu kendimde aramadım hiçbir zaman. Şöyle düşünüyorum, demek ki benim kendime yakın gördüğüm kadar o kişiler beni kendine yakın görmemiş. Ya da hayatın meşguliyetine kapıldığınız bir zamanda niye mesaj atmıyorsun tarzında gelen ithamlar. Ben atamıyorsam sen at ama dimi? Hep bir beklenti ve dayatma içerisinde olmalarını da anlamıyorum. 

Üniversite hayatımın son döneminde bu samimiyetsiz kişileri hayatımdan çıkartarak kendime yeni bir sayfa açtım. İnsanlar bana dıştan bakınca çok yalnız takılan biriymişim gibi gözükse de aslında yalnız değildim. Elbette beni çıkarsızca seven, menfaat aramayan insanlarla bir sosyal hayatım oluyordu. Günümüzde çoğu insan ilişkilerinin arasında bu gibi duygular yok mu zaten? Al gülüm ver gülüm misali. Çıkarsızca sevmek sevilebilmek ne güzel bir nimet. Şu an en güzeli doğru anı beklemek. 

Güzel günler! :)