İLK GÜL

Rehabilitasyon çok farklı bir ortam. Bazen sizi derin düşüncelere daldırıyor bazense gözlerinizi yaşartıyor. Minik ellerin çabasını görmek aklınızı kurcalayan tüm düşünceleri alıp götürüyor uzaklara. 

Benim çokça gözlerim yaşardı bu çocuklar karşısında. Ama gülümsememi hiç bırakmadım. Hep tebessüm ettim onlar da tebessüm ettiler bana masum gülüşleriyle. En büyük öğrencim 33 yaşında. Ve kendisinden bir gül aldım bugün. Öğrencimden aldığım ilk çiçek oldu. Yine gözlerim yaşardı ama tuttum kendimi. Teşekkür ettim gülü kabul edip. 

Aslında yaşların pek bir önemi yok. Kalplerle anlaşıyoruz biz. Bir bakışla bazen bir tebessümle. Onların da ihtiyacı olan tek şey sevgi aslında. Hepsi sevgiye aç ve muhtaçlar. Gözlerinin içindeki pırıltıyı görüyorum. Tek istedikleri şey sevgi. Duyguları köreltmek yerine açığa çıkartmak istedikleri. 

Bana artı yönler de kattı bu farklı ortam. Daha çok şükretmeyi borç bilmeye başladım kendime. Bildiğimi, bilgilerimi onlara nasıl anlatırsam daha yararlı olur düşüncelerine sarıldım bu aralar.

 Çünkü bilginin de zekatı öğretmektir.