Çocukluğumm derim her heidi'yi gördüğümde. Nedense bana hep çocukluğumu,çocuk olduğumu hatırlatır. Küçükken hiç bıkmadan usanmadan izlerdim tekrarı bile olsaydı. Hiç kaçırmazdım yani.😍😉
Nedendir bilmem ama küçükken kendimi heidi sanırdım.😂 Çocuktum işte.🙈 Aslında kim sanmak istemez ki. Günümüze bakınca hiçbir şeyin doğal olmadığı bir ortamda yaşayan bizler, heidi'nin dağın eteklerinde mutlu bir yaşam sürdüğü dedesinin evinde geçirdiği zamanlara kim imrenmez ki. Şahsen,ben isterdim. Heidi'nin yerinde olmak değil de onun çizgi film de yaşamış olduğu, doğal bi o kadar da güzel ortam da yaşlanabilmeyi,hayatımı sürdürmeyi. Ne hayat koşuşturması vaar ne trafik ne de gereksiz insan kalabalığı gürültüsüü..Anlayacağınız saymakla bitmeyen bir çok şey.)
İtiraf etmeliyim ki en çokta heidi'nin her bölümünde farklı farklı kıyafetler giymesini ve beni öyle karşılamasını beklerdim çizgi filminde.😅 Ama hüsrana uğrardım ve içten içe de hep merak ederdim,neden başka kıyafeti yok diye😅. Çocukluk.🙈
Haha..:) Heidi... Hala hayatina imrendigim o küçük kız çocuğu.. Guzel bir yazı olmuş elinize sağlık..🤗
YanıtlaSilHeidi bir çizgi film kahramanından öte sanırım. Büyük küçük herkesin ideallerinden bir iz var orada. Gözlerimi kapatıp büyükbabanın evinde süt ekmek peynir ve çatı katındaki yatağı aklıma getirdiğimde terapi gibi oluyor. Heidi gibisi gelmedi çizgi dünyaya vesselam..
YanıtlaSilHeidi, sadece çocukların değil :))) Ben hala izlerim :))))
YanıtlaSilayyyyy evet biricik ooo :)
YanıtlaSil