İNSANLIK ÖLMÜŞ...

Söze nerden başlanır bilmiyorum. Olay hala aklımda tapteze... Bugün ilk dersimin iptal oluşuyla ikincisine de gitmek istemedim pek. Açıkçası bugün her şeye karşı pek bi isteksiz ve neşesizdim. Yaşayacağım olay içime doğmuş olmalı ki böyle bir ruh halindeydim belki de...

Annemin Üsküdar'da bir işi vardı. Bizde öğleye doğru işini halletmek için evden çıktık ve ilk Üsküdar otobüsümüzü kaçırdık,ikincisini bekledik ve bindik. Üsküdar'a vardığımızda annemin işini hallettik ve çarşının içerisine doğru yürümeye başladık. Karşıdan karşıya geçecektik,bekliyorduk. Tam o sırada bir kedi karşıya hızlıca geçmeye çalıştı. Annem gelen arabaya yavaşlamasını belli etmek için elini kaldırdı ama araba aksine hızlandı ve kediyi sağ arka tekerinin altına aldı,bastı gitti ardına bakmadan. Haberlerde izlerdim böyle benzer haberleri ve üzülürdüm nasıl böyle dikkatsiz ve merhametsiz olabilirler diye..

Oluyormuş işte. Kedi ayağa kalkmayı başardı başarmasına ama bağırsağı arkasından çıkmıştı bir esnafın paspasının önüne geldi bıraktı kendini oraya. Onun yanına koştum,bağırdığımı hatırlıyorum.Kucağıma aldım kediyi,veteriner nerde diye bağırmışım,ağlamaktan ne dediğimi hatırlamıyorum bile. Birkaç insan başımıza toplandı,ölmüş o dediler. Annem de kızım öldü o dedi. Hayır ölmedi dedim. Ama baktım başı düşmüştü hayvanın.Annem de bende üzgündük. Hala etkisinden çıkamadım bu olayın,ağlıyorum tekrar ağlıyorum. En kızgın olduğum şeyse bir esnafın yanıma gelip bu kadar ağlamayın tamam demesi. Nasıl ağlanmaz!! İnsanlık ölmüş! Bu hayvana çarpıp tekerleklerinin altına alan ve ardına bakmadan basıp giden bir İNSAN yarın öbür öbür gün bir insana da aynısını yapar. Gerçi çok uzak değil. Görmüyor muyuz benzer haberleri?

Ne zaman bu kadar merhametsiz,duyarsız olduk bilmiyorum. Ellerimde tutuşum geliyor aklıma..Sadece çok üzgünüm...