GÜN YÜZÜNE ÇIKAN ANI DEFTERİM

Yıllar yıllar önce çok meraklıydım anı defterlerine. Özellikle kızlar pek hevesliydi. Hemen hemen her kız arkadaşımda bir hatıra defteri vardı. Dönem bitimine yakın birbirimize hatıra defterlerimizi verir teneffüs zilini duyduğumuzda renkli renkli kalemlerle duygularımızı sayfalara döküp, sayfanın sonuna da manilerimizi koyup noktalardık yazılarımızı. Manisiz olur muydu hiç? İtina ile ezberlerdik o manileri ki herkese yazdığımız farklı olsun. 

Ben, anı defterimle 4. sınıfta tanıştım. İlk kez bir anı defterim olmuştu. Annem hediye etmişti üstelik. En sevdiğim renkte kokulu bir anı defteri. Dün gibi aklımda bu defteri bana verişi. Bir tane de kilidi vardı. Heyecanla okula götürüp sınıftaki arkadaşlarıma yazdırmıştım. Öğretmenlerimi de es geçmemişim. '' Söz uçar yazı kalır '' dememişler boşuna. Gerçekten de doğru. 

Henüz on yaşındayken ben bugünüme çok güzel bir hediye bırakmışım kendime. Açıp bakınca sayfalara, okudukça duygulanmamak elde değil.