KAKTÜSLERİM

''Kaktüslerim canım benim canım benim'' diye bir başlıkta yazı yazdığımı hatırlıyorum önceden. Canım derim onlara, çünkü çok başka severim. Güzel sözler söyler, selam veririm.

Bir sukkulentim vardı hatırlarsan. Evet o da aramızdan ayrıldı. Artık yok. En eskilerden, yaklaşık 8 aydır benimle olanlar; tavşan kulaklı kaktüsüm ve yanındaki tombik kaktüs. 

Biraz daha büyük saksılara alayım dedim onları ama sonra bu fikrimden caydım. Hala daha çok küçükler ve kaktüsler minimalist yaşamayı sevdikleri için de bir süre daha bu küçük saksılarda idare edecekler. Kaktüslerim için toprak ve vitamin almıştık. Topraklarını değiştirdim ve suya ihtiyaçları olduklarını hissettiğimde, dökeceğim suyun içine biraz o vitaminden ilave edip suluyorum.

Aslında bu süreçte kaybettiğim kaktüslerim sayesinde de birçok tecrübe edindim. Mesela sularken gövdeye su değdirmiyoruz. Şırınga ile sulamak, bu küçük saksıdaki kaktüsler için ideal geliyor bana. Sonra, kaktüsler ve sukkulentler zamanla kendilerini salabiliyorlar. Bu yüzden yanlarına çakıl taşlarıyla destek koyabilirsin. Serçe parmağını bitkinin toprağına batırdığında eğer kuru ise toprak, kaktüsünün suya ihtiyacı var demek oluyor bu.

Tavşan kulaklı kaktüsümü çoğaltmak istiyorum. Kulaklardan birini kopararak toprağa gömüyoruz. Bir yandan bu fikri düşünsem de kıyamıyorum.😮

Her bitki gibi kaktüsler ve sukkulentler de ilgi ve bakım istiyorlar. Bitkilerle, toprakla uğraşmak bana ayrıca keyif vermekte. Büyük şehirde yaşamanın stresini de aldığını düşünüyorum.