MİLLETİN AĞZI TORBA DEĞİL Kİ BÜZESİN

Her iş yerinde var sanırım. Böyle beş parmağı geçen ya da geçmeyen, olgunlaşmamış, meraklı, kendine dedikodu malzemesi arayan laçka insanlar. 

Çalıştığım kurumda işe girdiğimden beri elimden geldiğince herkese güler yüzlü oldum. Ama bir tebessümün başka kapıları aralayacağını düşünemedim. Yüz bulup astarını utanmadan isteyen insanların çevremde türediğini fark ettim. Duygularımı, rahatsızlıklarımı o kişilere yansıtmayıp susup içimde biriktirdim. Aslına bakarsan bu yaşadıklarımın hepsi birer tecrübe benim için. 

Son iki gündür artık patlama noktasına geldim. İçimde alevlenen ve patlamaya hazır bir barut olsa da meraklı bir öğretmen yine soru yağmuruna tuttu beni. (Özel hayatım ile ilgili) Artık tahammülüm kalmamıştı. Ama bağırıp çağırıp, öfkelenip de duygularımı, rahatsızlığımı o kişiye ve kişilere belirtemezdim. Sakinliğimi koruyarak bu gereksiz sorulara bir son vermesi gerektiğini düşündüm. Şahsen, kimsenin özel hayatı ile ilgilenmediğimi ve merak etmediğimi belirterek onun da benim hayatımı merak etmesinin bir lüzumu olmadığını söyledim, birkaç cümle daha ilave ederek. Ve kızarıp sustu.

Rahatsızlığını içine atmayacakmışsın. Bunu çok iyi anladım. Akıl yaşta değil baştadır sözüne de çok katılıyorum. Ne kadar güzel demiş atalarımız değil mi? Öğretmen, eğitimci dediğimiz insanların merak ettikleri şeye bak ya! Bir eğitim, öğrenci üzerine oturup konuşacağımıza benim özel hayatım ilgisini çekiyor meraklıların. İlgisiz olun. Görevinizi icra edin.