Bir Zanaatle Beklenmedik Karşılaşma | Stefan Zweig

 

Bir Zanaatle Beklenmedik Karşılaşma, Stefan Zweig.

Yazar, bu kitabında iki farklı öyküyü barındırıyor içinde. Bolca insan tiplemelerine ve gözlemlerine yer verilen öykülerde yoğun betimlemeler dikkat çekiyor; okurun merakını ve ilgisini canlı tutmayı başarıyor.

Bir Zanaatle Beklenmedik Karşılaşma, kitabın ilk öyküsü olarak karşılıyor bizleri. Paris’in yoğun sokaklarından birinde bir köşede oturan adamın, kalabalık içerisindeki insanları gözlemlerken içlerinden birinin dikkatini çekmesi üzerine peşine düştüğü yabancıyı ve onun gizemli davranışlarını çözümlemeye çalışmasını ele alıyor. 

Prater’de İlkbahar, kitabın içinde yer alan ikinci ve son öyküdür. Bir kadın karakterin duygularını ve düşüncelerini gizlediği ve kendini ait olmadığını hissettiği bir şehirde, bir günlüğüne başka biri gibi davranarak -adeta bir maske takarak- Prater’in sokaklarına karışıp hiç olmadığı kadar mutlu bir gün geçirmesine şahit oluyoruz. Aslında bir günlüğüne de olsa taktığı o maskeye, geçmiş yaşantısından aşina olsa da gerçek mutluluğu uzun süredir yaşadığı hayatıyla birlikte çoktan unutmuştur. Peki, kadın karakter gerçekte hangi hayatını maskelemiştir?

“1931 yılının o tuhaf nisan sabahındaki hava muhteşem ve ıslaktı, ancak güneş de açmıştı. Pamuk şeker gibi tatlı, serin, nemli ve berraktı hava; pırıl pırıl bir bahar havasıydı; Strasbourg Bulvarı’nın tam ortasında yeni biçilmiş çimlerin ve denizin kokusunu duymak insanı şaşırtıyordu.” (sayfa/1)

“Çünkü hiçbir sanat, gerçeğin kendisiyle yarışamaz.” (sayfa/14)

“İnsanın ruhunun derinliklerini yanan bir kibritin alevi gibi bir anda aydınlatan da küçük ayrıntılar değil midir zaten?” (sayfa/26)

“Ancak herkes de bilir ki, yardım çağrısında bulunmayan bir insana yardım etmekten daha zor bir şey yoktur, çünkü yardım dilenmiyorsa mutlaka son bir şey daha vardır: Israr edip incitmememiz gereken gururudur bu.” (sayfa/27)