Bugün karnelerin alındığı gündü. Rehabilitasyonda çalışınca, öğrencilerimden bazısının karnelerini alıp bana da göstereceklerini pek tahmin etmemiştim. Ama bugün bir sürpriz yaşadım.
Bir dersim daha bitmişti ve ben dinlenirken telefonum çaldı. Öğrencilerimden biri babaannesiyle beni arıyordu. Danışmaya çağrıldım.Yanlarına gittiğimde her ikisinin de gözleri parlıyordu. Öğrencim bir üzüntü içerisindeydi. Babaannesi, ''Sizi göremeyince üzüldü biraz çünkü karnesini size göstermeyi çok istedi. '' dedi. Karne, iyilerle ve çok iyilerle doluydu. Mutlu oldum. Öğrencime sarıldım. Onu tebrik ettim. Sonra babaannesi, kimseyi sizin kadar sevmedi hocam deyince kocaman bir tebessüm kapladı yüzümü ve ardından kalbimi. Evet, kalbim de tebessüm etti bugün.
Bireysel derslerimin birinde yerinden kalkıp kalkıp bana kocaman sarılan bir kız öğrencim de var. Annesi evde hep benden bahsettiğini söyledi. Nasıl mutlu oldum... Onların küçücük kalplerinde yer edinmek paha biçilemez bir duygu.
Bence çocukların hayatlarını şekillendiren en önemli kişilerden biride öğretmenlerdir. Ne güzel bir iz bırakmışsınız ki size olan sevgileri çok büyük.:)
YanıtlaSilÇocukların kendilerinden büyük insanları rol model aldıkları doğru ve bu rol modele girebildiysem eğer ne mutlu bana.🙈 Teşekkür ediyorum güzel düşüncelerin için.🌸
Siloleeeey :)
YanıtlaSil:)
Sil