Cumartesiden Geriye Kalanlar

 

Sevgili okur,

Son günlerde kalbimde sebebini bilmediğim bir karamsarlık hakim. Her ne kadar edindiğim uğraşlarla boş vakitlerimi doldurup kendimi mutlu etmeye gayret etsem de umutsuzluk hissi kalbimin bir köşesinde yer edinmiş durumda. 

Hafta içleri bazı akşamlar bitkilerimle ilgilenmek bir nebze de olsa asosyalleşen hayatımı unutmama sebep oluyor. Yaz ayının gelmesiyle bazı sukulentlerimin toprak ve saksı değişimlerini yaptım. Biz insanların nasıl ki değişime ve yeniliğe ihtiyacı oluyorsa bitkilerin de aynı şeylere gereksinimi oluyor.

Geçtiğimiz gün bir çiçekçinin önünde görmüş olduğum yılan kaktüsü satın aldım. İki yıl önce çalıştığım bir kurumda çoğaltma yapmam için biri bana bu kaktüsten bir parça vermişti. Güzelce büyümelerini tam sağlamıştım ki yanlış bakmam sonucunda kaktüs çürümüş ve ben de üzülmüştüm. Bu sefer hem edindiğim bu acı tecrübe hem de internette yaptığım bolca araştırmalar sonucunda yeni edindiğim yılan kaktüse daha bilinçli bir şekilde bakacağımı düşünüyorum.

Bugün evde geçirdiğim bir gün olacaktı ki çok ani bir kararla kendimi dışarıya atmaya karar verdim. Normalleşmeye geçtiğimiz şu günlerde zihnimde kendime iyi gelecek şeylerle doldurmak düşüncesi var. Bugün de bir arkadaşımla spontane bir buluşma ayarladık ve doğa ile baş başa kalacağımız bir yerde vakit geçirdik.

Aniden gerçekleşen şu buluşma çok iyi geldi. Ortam değişikliği insanın ruhuna da iyi gelen şeylerden biri. Ve en mühimi muhabbetini sevdiğin insanların yanında her zaman var olduğunu bilmek.