Sevgili kendim

 

Sessiz bir sabah. Sürprizlerle ve bilinmezliklere dolu yeni bir yılın ilk sabahı. Kuş sesleri her zamanki gibi sabahın erken saatlerine eşlik ediyor. Kumru kuşları camın önüne uğramadan güne başlamıyor. Bitkilerim, sabahın ilk ışıklarını içtenlikle hissediyor ve güneşe selam veriyor. Yeni bir gün başlıyor.

Acı tatlı bir şekilde bitti geçtiğimiz yıl. Veda ettiğim insanlar olduğu gibi yeni yeni insanlar da tanıdım. Hayatın, her zamanki akışında olduğu gibi. Zamanımın kıymetli olduğunu daha çok fark ettiğim ve beni negatifliğe sürükleyen insanlarla görüşmeyi kestiğim bir seneydi. 

Kendime bir sürü hedef koymayı bırakalı epey oldu. En çok an’da yaşamayı sevdiğimi fark ettim. Bana en çok bunun iyi hissettirdiğini. 

Çok kitap okumayı istememe rağmen bunu pek de başaramadım. Bununla birlikte geçen yıl çok sevdiğim kütüphaneye gitme alışkanlığım da biraz sönük kaldı. Bu konuda içim buruk hissediyorum. Kitapları çok sevsem de niye onlardan kendimi uzak tutmuştum? Üstelik insanın en iyi dostu olacakken…

Sulu boyamdan, çizim kalemlerimden de uzaklaştım. En son ne zaman bir şeyler çizip boyadım hatırlamıyorum. Oysa çok keyif verirdi resim yapmak; ortaya çıkan sonuç beni çok mutlu ederdi. 

Tiyatroya, müzelere, resim sergilerine fazlasıyla gittiğim ve sonuçtan tatmin olduğum bir yıldı. Müze kartımı yenilemek iyi bir fikirdi.

Canım bisikletimi sürmeyi de bıraktım. En son iki yıl önce sahil kenarındaki bisiklet yolunda gün batımında sürmüştüm. Bunun için uygun ortam ve koşulların şehrimde sağlanmadığı aklıma gelse de bahanelere sığındığımı fark ediyorum ve bu düşünceleri zihnimden uzaklaştırıyorum.

Bıraktığım mektup arkadaşlığına tekrar başladım. Duygu ve düşüncelerimi mektup kağıdına aktarmayalı epey olmuştu. İçimdeki özlemi dindirmenin tek yolu da mektuplaşmaya yeniden başlamaktı. 

Fırsat buldukça sevdiğim ve bana iyi hissettiren insanlarla bir araya geldim. Zaman zaman kendimle de vakit geçirdim. Bu yıl sevdiğim ve sevildiğim insanların yanımda olması güzel şeylerden biriydi. Sevdiğim insanlar için hediyeler hazırladım, mektuplar yazdım. Bunu büyük bir mutlulukla ve keyifle yaptım. Aynı hislerle bana verilmek isteneni de teşekkür ve sevgiyle kabul ettim.

Spor hayatımın bir parçası haline geldi. Geçtiğimiz yıl kendi adıma verdiğim en iyi kararlardan biri buydu.

Bitkilerimle pek ilgilenemedim. Bu yüzden birkaç tanesine veda etmek zorunda kaldım. Birkaç gün bunun sebebi olarak kendimi suçladım. 

Yaptıklarımla, yapamadıklarımla; iyisiyle kötüsüyle bir yıl daha geçti ve gitti. 

Sevgili kendim,

Teşekkür ederim.