CÜMLE KIRINTILARI

İnsanları dinlemeyi severim. Özellikle de yaşlı insanları.
Onların geçmişteki anılarını, yaşadıkları acı ve tatlı hatıraları dinlemek gibi . 

Yürüyüşler yapmayı severim. Doğanın içerisinde yapılan uzun uzun yürüyüşler. Ya da geniş, uzun, kalabalık olmayan bir yolda yürümek. Yürürken düşünmeyi, etrafıma bakınmayı da çok severim. Eğer oraya ilk defa gittiysem o anı, zihnimdeki tüm düşüncelerden arındırarak hafızama kazımaya çalışırım.

Toplu taşıma araçlarında çoğunlukla kitap okurum. Kendimi diğer insanlardan soyutladığım tek an kitap okuduğum an diyebilirim. Okuduğum kitaba odaklanmayı, okuduklarımı anlamayı ve kitaptaki karakterlerle aramda bir bağ kurmaya çalışırım.

Yalnız başıma kütüphaneye gitmeyi de çok severim. Kütüphanedeki kalabalıklığa aldırış etmem. Kalabalık ortamları sevmesem bile kütüphaneye gitmekten vazgeçemem. Kitapların olduğu raflar arasında dolaşıp kitapları incelemek gibisi yok.

Kalbimden geçtiği gibi yazı yazmayı severim. Blogum için de bu böyledir. Aklımdaki düşünceleri o an istediğim gibi yazıya dökerim. Yazmak da tıpkı okumak gibi mutlu eder beni. Daha çok gezmek daha çok yazıp okumak dileğiyle, huzurlu geceler sevgili okur!