Saygı, Sevgi ve Empati

'' Burası dünya! 

Ne çok kıymetlendirdik.

Oysa bir tarla idi:

Ekip, biçip, gidecektik... ''

,diyor Cahit Zarifoğlu.

Aslında bize uzun bir zaman gibi görünen bu hayatın özetini yapıyor.

İnsan.

Belki de canlılar aleminde çözümlenmesi en tuhaf varlık. Tuhaf olduğu kadar da karmaşık bir yapıya sahip.

Her insan birbirinden farklı. Huyu, karakteri, mizacı, dış görünüşü, fikirleri, hayalleri...

Bu farklılıklardan dolayı insanlar da birbirinden ayrılıyor. Ancak bu ayrılık noktaları insanların birbirinin özlük ve özgürlük haklarına müdahale edebileceği anlamına gelmiyor. Hiç kimseye bu hak verilmiyor. Her birey bir başkasının özgürlüğünü kısıtlamayacak şekilde hayatını sürdürmeli.

Sonra en önemli şey ise saygı.

Saygılı olmayı her insan beceremiyor. Saygı kavramı her insanın karakterinde can bulmuyor ne yazık ki. Bana göre saygı sevgiden de önce geliyor. Saygı en temelde bulunuyor. Saygıyı oluşturduğun ve geliştirdiğinin bir kişiye de sevgi besleyebiliyorsun.

Toplumda saygı çok eksik. İnsanların birbirine olan tahammülü hiç yok. Zaten saygının olmadığı bir yerde empati duygusundan da bahsetmek pek mümkün değil. Saygı, sevgi, empati. Bunlar iç içe geçmiş bir zincir gibi. Zincirin bir halkası kopunca diğerleri de bozulmaya meyilli oluyor. Bu yüzden bu üçlüye çok dikkat etmeli ve hayatımızın birer parçası haline getirmeye gayret etmeliyiz.