27 Eylül 2018 Perşembe

BEYAZ ÖNLÜKLÜ





Görmüş olduğun bu miniğimiz benim en küçük öğrencim. Kendisi 5 yaşında. Hatırlıyorum da, özel eğitime ilk başladığı zamanı.. İlk derslerimiz ağlayarak anneyi isteyerek geçiyordu. Sandalyeyi oturmayı reddeden, sürekli ağlayan ve bağıran bir çocuktu. Aradan zaman geçti ve biz uyum sürecini başarıyla atlattık.

Şimdilerde ise eğitime gelmeyi dört gözle bekleyen bir çocuk oldu. Adımı tam telaffuz edemese de sürekli beyaz önlük giydiğim için aklında beyaz önlüklü öğretmen olarak kalmışım. Öğrencilerimin çoğu adımı telaffuz etmekte zorlanıyor.🙈 Evde  de benden bahsedip duruyormuş. Çantasını alıp okula gidelim diyormuş annesine. Bunları yaşamak o kadar güzel ki. Çok şükür bugünlere...







9 yorum:

  1. Emeklerinin karşılığını görmek paha biçilemez :)

    YanıtlaSil
  2. Ne guzelbir mesleginiz var.Allah sizinde ogrencilerinizinde yardımcısı olsun.İyi bir ögretmen harikalat yaratir.
    Tebrikler ❤️

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Güzel dileklerine kocaman teşekkür ediyorum inciden notlar! 🌸

      Sil
  3. Ne mutlu size... Daha ne ister ki bir öğretmen? :) yolunu açık olsun...

    YanıtlaSil
  4. Teşekkür ediyorum bu güzel cümleler için Funda!😍🌸
    Kucak dolusu sevgiler!😇

    YanıtlaSil
  5. Ne hoş bir duygu, ne özel bir gurur öyle..

    YanıtlaSil

 

BİRPEMBESEVER