Çevreye, insanlara, hayvanlara ve hatta kendimize karşı duyarlı olmamız gereken bu zamanlarda gün geçtikçe daha da duyarsız davranan veya ''haberim yok, duymadım, bilmiyorum'' kelimelerinin arkasına sığınmış insanlarla karşılaşıyorum.
Bu durum beni elbette endişelendiriyor ve üzüyor. Bu duyarsızlığı ne yazık ki eğitimli olmak da gidermiyor. Eğitim bana göre tek başına bir çözüm yolu değil. Kişi, ilk eğitimini aile içerisinde yani anne-babayı rol model alarak öğreniyor diye düşünürsek eğer problemin en temelinde bana göre aile yer almakta. Evet bir bireyin toplumdaki davranışlarının temelinde aile yatıyor ve bunun şekillenmesi de öğretmeni, okulu ve sosyal çevresiyle tamamlanmış oluyor.
Çok yakın bir zamanda yolda yürürken önümde iki tane on beş yaşlarında çocuklar yürümekteydiler. Ellerindeki içecek çöplerini yere atmalarıyla birlikte arkalarından seslendim ve çöplerini almaları gerektiğini bu toplumu hep birlikte paylaştığımızı ve çevreyi kirletmeye haklarının olmadığını söyledim. Ancak çöplerini almakta biraz tereddüt eder gibi oldular. Bu duruma biraz daha tepki göstererek sesimi yükselterek tekrar ikazda bulundum böylelikle çevredeki diğer insanların da duymasını ve bize bakışlarını yöneltmelerini istedim. Bu davranışım karşısında iki çocuk da çöplerini yerden alarak ilerideki çöp konteynerine attılar.
Duyarsız insanlara inat biz duyarlı olmaya gayret edelim sevgili okur.
Resimde görmüş olduğun bu sevimli kedi ile bugün durakta karşılaştık. Yanına oturdum ve onu biraz sevdim. Üşüdüğünden olsa gerek bana doğru geldi ve dizlerime oturdu. Ben de kollarımla sardım onu.😊
Kesinlikle duyarlılık ailenin oluşturduğu bir şey. Çocuğa hayvan sevgisini, çevresine duyarlılığı anne-baba telkin ediyor. Çöp konusu benim de yaralı yerim. Nasıl anlamıyorlar, bu yalnışı hiss edemiyorlar şaşkınım.
YanıtlaSilDediklerine katılıyorum sevgili Umman, aslında en temel ve önemli diyeceğimiz şeyler ilk ailede başlıyor.
Silkedi köpek sevmek ne tatlıııı :) iyi uyarmışsın yaa aklımda olsun ben de hep yapayım bunuu :)
YanıtlaSil