Kendimle Bir Gün

 

Sevgili okur,

Ocak ayında yürüme ve koşma mesafemin az olması sebebiyle bu ay için kendime daha çok yürüyüş yapma sözü vermiştim. Dün akşamdan hava durumuna baktım ve bugün için eğer hava uygun olursa kendimle vakit geçirmeye niyetlendim.

Sabah kahvaltısından sonra termosuma çayımı koyup; bez çantama da okuma kitabımı, alıntılarımı yaptığım defterimi ve suyumu ekleyip evden çıktım. Hafta içi hafta sonu fark etmeksizin kalabalık olmaya devam eden İstanbul’da sakin bir yere gidip orada vakit geçirmenin doğru olacağını düşündüm. Zihnimde kalabalıklaşmaya devam eden düşüncelerin de bir sakinliğe, huzura fazlasıyla ihtiyacı vardı. 

Çamlıca’ya doğru yola koyuldum. Her ne kadar toplu taşımalar kalabalık olsa da vardığım yer sakinliği ve tenha oluşuyla beni çok şaşırttı. Virüsten önceki zamanlarda oldukça kalabalık olan böyle yerler unutulmuş; şimdilerde ise alışveriş merkezleri daha çok rağbet görmeye başlamış ve tercih edilmişti.

Böylesi elbette benim için çok daha iyiydi. Nefes alabileceğim, doğanın sesine kulak verebileceğim yerlerin sakin oluşunu seviyorum. Yürüyüş yolunu takip edip kendime oturacak bir yer buldum. 

Ortamın huzuruna ve sakinliğine kendimi o kadar kaptırmışım ki iki saate yakın kitap okumuşum. Termosla getirdiğim çayımı biraz yudumlayıp kuşların sesini dinledim. Az sonra gelen davetsiz bir misafir -büyük bir eşek arısı- beni biraz komik hallere soksa da kendimce gülmeme sebep oldu. 

Daha sonra eşyalarımı toparlayıp korudaki yürüyüş parkurunda yürümeye başladım. Doğada başlayan bahar hazırlıklarını görmek sevindirici bir haber. Çimenlerde boy gösteren papatyalar, ilkbaharın en güzel en özel müjdesi.