Hani çok çaresiz hissettiğin bir an olur ya..
Dua edersin Allah'a ve dua istersin insanlardan.
Bugün yaşadığım bir olay kalbime dokundu...
Derse aldığım bir öğrencimle seansımızı tamamladık. Öğrencim yürüyemediği için velisi sınıfımdan gelip alıyor. Vedalaşmadan sonra öğrencimin ağzından çıkan kelimeler benim boğazımda düğümleniyor.
'' Bana dua et olur mu? Yürümem için.''
Susuyorum.
Gözlerim doluyor.
Tebessüm edip başımla onaylayıp koluna dokunuyorum. Bir yandan gözlerim dolsa da aniden çıkan bu kelimeler hüzünlü gibi gözükse de gözlerindeki o umut ışığını, tebessümünü görmek beni bir nebze de olsa mutlu ediyor..
Ve yüzündeki dinmeyen tebessüm bana da güç veriyor!
Ve yüzündeki dinmeyen tebessüm bana da güç veriyor!
Dua etmek inanmak insanı ayakta tutuyor.Insan bu alemde gerçektende umut ettiği müddetçe yaşıyor.Benimde içim bir buruk oldu yazıyı okuyunca...
YanıtlaSilÇok güzel demişsin sevgili Şeyma.. Bir de bolca şükür etmek gerek..
SilBazı anlarda kitleniriz ne yapacağımızı bilemeyiz bu da o anlardan biri işte :)) çok güzel anlatmışsın
YanıtlaSilEvet ben de kitlendim tam anlamıyla,duygu dolu bir andı işte..
Silhımm tabii yaa zor yaa. yürümesi imkansız bir çocuk herhalde of yaaa.
YanıtlaSilMaalesf biraz öyle,fiziğe de geliyor.. Allah yardımcısı olsun inşallah..
Sil