Hayatımıza bir sürü insan giriyor.
Kimileri daima kalıyor kimileri ise gelip geçici olanlar tufanına katılıyor.
Eski ben, hayatına çok dost alan bir Tuğçe idim.
Ancak zamanla farkına vardım ki insanın çok dostu olması onu kimseden farklı kılmıyor. Yine zamanla farkına vardım ki az insan çokça huzur veriyor kendime.
Büyükçe önceliğim kendim olmaya başladı sanırım. Bunu en çok giden yaşlarıma borçluyum. Her yeni yaşım, kendimi daha çok tanımam için bir şans olabilir.
Dost.
O kadar kıymetli bir söz ki..
Herkese yakışmayacak, herkesin de taşıyamayacağı kadar kıymetli ve değerli.
Kendime ait küçük de olsa bir dünyam var.
Bu küçük dünyanın içerisinde yer almaktan oldukça memnun ve mutluyum .
Bence her insanın sınırlarını kendisinin çizdiği bir dünyası olmalı.
Kendi dünyasına kimi katıp katmayacağını yine kendisi belirlemeli.
Ön plana kendimizi koymamız önemli bence de... Dost kelimesini ne kadar güzel anlatmışsın.
YanıtlaSilKesinlikle insanın önce kendisi.. ^-^
Silevet eveeet yine güzel söledin seen :)
YanıtlaSilBunu duymak güzell. :)
SilBizim insanımız genelde iyi gün dostu oluyor ne yazık ki
YanıtlaSilBeğenmene sevindim sevgili İlkay. :)
YanıtlaSil