Öğretmenin Günü

 

Bugün benim günüm.

Bunu gururla söylüyorum çünkü mesleğimi seviyorum. Çünkü öğrencilerimi de çok seviyorum. Çünkü öğretmen olmaktan çok minik kalpler için rehber olmayı; onlara yol gösterici olmayı, sabırla bir şeyler öğretip onları hayata kazandırmayı seviyorum. Öğretmenliğin çünküsü çok benim için. Bu çünkülerden sonra aklıma hep olumlu düşünceler ve sevgi silsilesinden oluşan duygu kırıntıları gelir.

Henüz daha çocukken başladı mesleğime olan sevgim. Oyunlarımın çoğu öğretmencilikten oluşurdu. Tabii ki öğretmen rolünün başını çekenlerden biri de ben olurdum. Öğrenci-öğretmen rolleri belirlenen oyun kurallarına göre sırayla olmalıydı. Bu kuralı bozmadan uyum sağlardım fakat içten içe öğretmen rolünün sırasının bana geçmesini de iple çekerdim.

Hayalim gerçekleşti. 

Gerekli eğitimleri aldım ve öğretmenliğe ilk adımımı atmak için bir eğitim kurumunda işe başladım. Bir farklılık olarak özel çocukların öğretmeni olmayı tercih ettim. Başlarda biraz zorlandım. Uyum sağlama sürecim ayları buldu. Olması gereken de buydu zaten. Her çocuğun ihtiyaçları, alacağı eğitim ve gereksinimleri de farklıydı. Zamanla alıştım. Bu zaman içerisinde hem öğrencilerim hem velilerim beni çok sevdiler. Sevgi görmek, bir insana sevgi vermek kadar kıymetliydi. 

Mesleğimin bana en güzel katkısı ise sabretmeyi öğrenmem oldu. Biraz sabırsız bir karakterim vardı. Zamanla sabırsızlığımı yontmaya ve sabretmeye gayret ettim. Mesleki süreçte en önemli unsur da sabırdı. Sabretmeden hiçbir olumlu sonuç alınamazdı. Bazen öğretilen bir harf ya da bir kavramın öğrenilmesi ayları bulabilirdi. Sabrın sonunda olumlu geri dönüşler almak da en çok öğretmeni memnun ederdi.

Aslında sevgili öğrencilerimin de bugünün var olmasında önemli katkılarının olduğunu düşünüyorum. Çünkü onlarsız, öğretmenler de var olmazdı. 

Öğretmenler günümüz kutlu olsun!