Düşüş

 

''Beden keyifsiz oldu mu, yürek de ölgünleşir.''

''İnsanlar gösterdiğiniz nedenlere; içtenliğinize ve acılarınızın ağırlığına ancak siz öldüğünüzde inanırlar.''

''Hepimiz birbirimize benzemiyor muyuz, böyle durmadan ve muhatapsız konuşarak, önceden cevapları bilsek de hep aynı sorularla karşılaşarak.''

''Ama yeryüzü karanlıktır, aziz dostum, tahta kalın, kefen ışık geçirmez.''

''Yakınlık kolay bulunur, hem de hiçbir bağlantıya sokmaz insanı. Dostluk ise daha sadedir. Uzun sürelidir ve elde edilmesi zordur, ama bir kez de elde edildi mi, artık ondan kurtuluş yoktur, gereğini yerine getirmek gerekir.''

''İnsanın karakteri olmadı mı, bir yöntem bulması gerek.''

Düşüş, Albert Camus.

Yazar ölümünden kısa bir süre önce yayınladığı Düşüş romanıyla 1957 yılında Nobel Edebiyat Ödülü'nü almaya hak kazanır.

Düşüş romanının ana karakteri Jean-Baptiste Clamence, Parisli bir adamdır. Paris'te avukatlık yapan Clamence, soylu insanların davalarına bakar. Elinden geçen davaları da başarıyla sonuçlanınca Paris'te büyük bir üne kavuşur.

Clamence'nin yolu bir gün Amsterdam'a düşer. Şehrin üzerine gece çökünce eski ve bakımsız bir bara girer ve burada kendi geçmişiyle yüzleşmeye başlar.

Geçmişinde yaşadığı başarılar onun şu anki yaşadığı düşüşe sebebiyet verir. Bu başarıları elde etme sürecini kitaptaki karakter okurla konuşuyormuşçasına anlatır. Clamence'nin gösterişli ve parıltılı hayatı yavaş yavaş son bulmaya başlarken içten içe vicdan azapları, sorgulayışlar ve gerçek mutluluğu arayışın amacı gün yüzüne çıkacaktır.

Felsefi roman kategorisinde yer alan eserde Clamence'nin duygusal çöküşünü okuyoruz.