Bir Diğerini Üstün Görme Çabası

 

Değer yargılarımız. 

Bizi bizi yapan şeylerin başında gelen temel kavramlardan biri olabilir. Kişiden kişiye göre farklılık gösteren değer yargıları, yetiştiğimiz çevreden de büyük payda etkilenmektedir. Bulunduğumuz ya da bulunacağımız çevreler de değer yargılarımızın değişmesine, şekillenmesine ya da sönmesine sebep olabilir.

Bireysel farklılıklar gösteren değer yargılarımız toplumla buluşunca ortak değer yargıları içermeli. Yani toplumdayken: ''Benim saygı kurallarım böyle, kendi davranışlarım başka insanlara rahatsızlık verse bile hiç sorun değil, önemli olan benim duygu ve düşüncelerim...'' gibi ben dili ile kurulan cümleler aynı ortamı paylaştığımız toplumda bana göre ne bir önem ne de bir değer niteliği taşımıyor.

Toplumdayken başka bir insana saygı duymayan kişinin kendisine karşı da herhangi bir saygısının olduğunu düşünmüyorum. 

Ben dilinin konuşulduğu konuşmalar, duygular, düşünceler ve bunlar yetmezmiş gibi kadın erkek olarak ötekileştiriliyor olmamız. Bazı insanlarda bir diğerini üstün görme çabası hakim. Toplumda, trafikte, toplu taşımalarda, sosyal medya platformlarında. 

Kendini üstün gören kişi, üstün gördüğü kişiye karşı büyük bir zafer kazanmışçasına bu hissi çevresine belli ediyor. Kendi adına kazandığı bir zafer mi yoksa bir kibir mi?

Toplum olarak nereye sürükleniyoruz, bir bilinmezlik. Tek bildiğim ve tahmin edebildiğim şey ise bu bilinmezliğin şimdilik bana umut vaat etmiyor olması.