Çevresi çok kalabalık bir insan değilimdir. Aksine yaşım ilerledikçe çevremdeki insanların sayısını azaltmaya başladım. Arkadaş seçerken ve hayatıma dahil edeceğim arkadaşların da belli kriterleri olmaya başladı benim için.
Beni bezginliğe, umutsuzluğa, mutsuzluğa, karamsarlığa iten insanlardan uzak durmaya çalışıyorum. Bir de empati yapamayan ya da sizi hiç dinlemeyen insanlarla arkadaşlık yapmak da çok zordur. Bunları üniversite yaşamımda deneyimlemiş biri olarak biliyorum.
Bu yüzden telefon rehberi de çok kabarık bir insan değilim. Bu halimden de oldukça memnun ve mutluyum. Sanırım hayatımızın belirli dönemlerinde bu kıvama gelebilmek için bazı şeyleri yaşayarak ya da görerek tecrübe etmek zorunda kalıyoruz.
Tabii şimdilerde yaşayan insanlar çok eskide yaşayan insanlara göre daha farklı. Bu insanları farklılaştıran zaman mı, yedikleri içtikleri mi yoksa yaşam koşulları mı bilinmez. Sorular adeta bir zincir gibi peşi sıra sıralanabilir.
Günümüzde yalan söylemek, insanları kandırmak daha da yaygınlaştı. Bunları yapan birisi kendi açısından galip olmuş gibi düşünse de aslında zavallılıktan başka bir şey kalmıyor geriye.
Gerçekten fazla insan fazla dert demek. Sanırım o kadar derde ayıracak ne vaktim ne de kalbim var :)
YanıtlaSilO zaman hep kalbimize iyi gelecek insanların hayatımızda olması dileğiyle!
SilHayatın getirdiği bir sonuç yıldan yıla yaşadığın tecrübeler arttıkça bu düşünceler veya insanlar hakkındaki yargılar da değişebiliyor...
YanıtlaSilYaşlar birer birer arttıkça hayatımızda, düşüncelerimiz de olgunlaşabiliyor.
Sil^Çok güzel demişsin sevgili İlkay. Gereksiz enerji kaybı oldukları çok doğru. Hem enerjini de sömürür öyle insanlar.
YanıtlaSilgüzel düşünüyon seeen :)
YanıtlaSilTeşekkürler. ^-^
Sil